วันพุธที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2552

กลอนวันครู
" คุณนภาเหนือคณา "
ครูนั้นหนาดุจนภาหนาอากาศ
วิหกวาดเวียนปีกหลีกไถล
อาศัยพึ่งพิงอากาศมาดดั่งใจ
ครูนั้นไซร้ให้วิชาถลาลม
อันวิหกนกป่าพณาสนฑ์
มิอาจดลจิตไปดั่งใจสม
ถ้านภามิมีซึ่งดั่งลม
วิหกคงจมดิ่งวิ่งสู่ดิน
สรรพวิชาบรรจุไว้ในดวงจิต
เพราะตัวศิษย์มีชีวีมิบ่สิ้น
อันวิชาความรู้ที่ได้ยิน
รวมทั้งสิ้นจากความดีที่ตัวครู
..............................................................

" พระคุณครู "
อนาคตของครูอยู่บ้านป่า
คงเห็นค่าย้อนยุคกับทุกสิ่ง
เมื่อก้าวสู่สนามแห่งความจริง
เริ่มช่วงชิงหลักชัยในชีวิต
วาระแรกที่ก้าวเดินเผชิญโลก
เหงื่อคงโชกเพราะครูสู้อยู่กับศิษย์
ครูก็ทนสอนสั่งวันละนิด
เพื่อให้ศิษย์ตั้งใจในการเรียน
ครูก็ต้องยิ้มให้อย่างไม่น่าเบื่อ
คอยช่วยเหลือทุกด้านงานอ่านเขียน
ไม่มีคำตำหนิหรือติเตียน
ค่อยๆเขียนสอนสั่งอย่างอดทน
แล้วครูที่นี้ก็มีค่า
เพราะครูเปลี่ยนบ้านป่าฟ้าหลังฝน
ครูพลีชีพห่มขวัญประชาชน
เพื่อให้พ้นคำว่า โง่กว่าควาย
อนาคตของครูอยู่บ้านนอก
ชัยชนะผลิดอกบอกความหมาย
ปัญญาชนยิ้มว่าอย่าท้าทายเ
พราะสืบสายเลือดเท่ารอยเท้าครู

ไม่มีความคิดเห็น: